via wikimedia commons

Zasięg działania: Kresy Północne, Keronia, Wirginia
Kraj pochodzenia: Kresy Północne
Ograniczenie rasowe: brak
Ograniczenie profesji: brak, choć tylko wojownicy mogą dołączyć do zakonu rycerskiego, kapłanem zaś może być każdy
Główna siedziba: twierdza Farsundhoff w mieście Farsund, nad fiordem Farsunder, Kresy Północne
Pozostałe siedziby:
- zamek Vestby, północna Keronia, okolice Sevilli - siedziba Komandorii Północno-Kerońskiej
- pięć Komandorii na Kresach Północnych : Dorsholm, Esbjerg, Fagersta, Flen, Stavanger
- Wilczy Kieł, forteca w Makowej Dolinie - siedziba Komandorii Kerońskiej
- świątynia Wilka nieopodal Królewca - główna siedziba zakonu kapłańskiego
- wiele pomniejszych posterunków, utworzonych przy niewielkich, ufortyfikowanych świątyniach w Keronii oraz Wirginii
Struktura: 
- Wielki Mistrz - obecnie Rangvald Stenborg
- Arcykapłan - Matka Villena
- Rada Zakonna - seneszal (zastępca Mistrza), marszałek ( dowódca wojskowy), rada świątynna (sześciu najwyżej postawionych kapłanów), kasztelan twierdzy Farsundhoff, Tkacz Cieni (szef wewnętrznego wywiadu)
- Komandorowie/ Opaci
- Wilczy Bracia - dowódcy pomniejszych grup wojskowych, zwanych watahami
- Bestiarzy (obdarzeni darem rozumienia mowy zwierząt, w zakonie uznawani za wybrańców boga)
- Kapłani / Rycerze
- Akolici / Wojownicy
- Nowicjusze
Charakter: Zakon Białego Wilka to tak naprawdę dwie ściśle połączone ze sobą organizacje - apolityczny zakon kapłański, głoszący nauki proroków Białego Wilka oraz zakon rycerski, którego głównym celem jest utrzymanie pokoju pomiędzy plemionami z Północnych Kresów oraz ochrona tamtejszej ludności przed zagrożeniami z dalekiej północy - olbrzymami, wszelkiej maści bestiami z lodywych pustkowi i gór, oraz sługami Mroźnego Węża, czyli jednego ze złych bóstw w tamtejszym panteonie. Członkom zakonu wolno mieć rodziny, wilczy bracia przyjmują każdego, bez względu na płeć, pozycję społeczną i przynależność klasową, czy rasową. Każdy nowicjusz zostaje gruntownie przeszkolony w zakresie walki wręcz i korzystania z broni. Po podstawowym przeszkoleniu kandydat ma prawo do opuszczenia Zakonu, jeśli stwierdzi, że jest zbyt słaby by przejść rytuał Próby, po przejściu tegoż życie nowicjusza zostaje na zawsze związane z organizacją.
Cel i działania: Kapłani zapewniają opiekę duchową żołnierzom, strażnikom miejskim i najemnikom, dbają o groby ofiar wojny, zazwyczaj pojawiają się po bitwach, by pocieszyć umierających i opatrzyć rannych - bez względu na stronę, po której walczyli. Zakon rycerski chętnie przyjmuje dziedziców możnych rodów, by po odpowiedniej opłacie na rzecz organizacji wyszkolić chłopców na dobrych wojowników. Choć Zakon deklaruje neutralność wobec Keronii i Wirginii, na których terytoriach działa i jego głównym celem jest usuwanie ze świata grożących ludzkości istot, bardzo często miesza się w politykę wspomnianych państw. Pojedyncze grupy Wilczych Braci sympatyzują z konkretnymi władcami lub organizacjami, a najwyższe dowództwo ukrywa wiele swych mało szlachetnych czynów, które znacząco przyczyniały się do zwycięstwa jednej ze stron. Białe Wilki z Wirginii raz na jakiś czas służą przysługą Myśliwym Ulotnych Energii, a kapłani z Kerońskich komandorii są nie raz członkami Ruchu Oporu.
Powiązania: oficjalnie brak. Nieoficjalnie - Wilczy Bracia będą sympatyzować i współpracować z ludnością z miejsca, skąd pochodzą.
Założenie: w obecnej formie Zakon istnieje od 544 roku Ery Uschłych Drzew, choć kult Białego Wilka jest znacznie starszy i towarzyszy północnym plemionom praktycznie od ich powstania.
Założyciel: Ulf Białogrzywy z plemienia Sugil
Patron: Ulryk, zwany też Białym Wilkiem, bóg wojny i zimy, czczony głównie na Północnych Kresach
Symbole: głowa białego wilka na czerwonym tle, herb to trzy wilcze łby w czerwonym polu, symbolizują trzy kraje w których działa Zakon.
Kodeks: