“Co się zaś tyczy istot Zasłonę pokonać mogących, obok demonów i błędnych dusz historii słyszeć się dają legendy o duchach świetlistych, czystą inteligencją będących, nieznających emocyji żadnych ni afektów, które to, między żywych wchodząc, ludzką przyjmują formę, dla ruchomości zaś skrzydła – ptasim podobne – pozostawiając.”
Bestyjariusza wersyja o klechdy rozszerzona
“Wśród elfickich legend można było posłyszeć historie o istotach ze świetlistymi oczyma i skrzydłami przywoływanymi wyłącznie na ich życzenie, które Starszy Lud nazywał aasimarami, czyli niebiańskim ludem”
Ze zbioru legend elfów, zwanych także Starszym ludem
Skrzydlaci,
czy inaczej świetliści, są z natury istotami niematerialnymi: stanowią
czystą, inteligentną energię, mogącą przemieszczać się między wymiarami -
miejscem i czasem. W świecie Królestw są postrzegane jako ogromnego
natężenia oraz energii światło, oślepiające dla ludzi i zabójcze dla
demonów. Które zresztą darzą ich odwzajemnioną i równie zaciekłą
nienawiścią.
Rasa nie ma nic wspólnego z którąkolwiek z istniejących religii, więc przedstawiciele innych ras nie postrzegają skrzydlatych przez pryzmat słowa "anioł".
Zdolności i funkcje
Świetliści nie posługują się magią w rozumieniu ludzi czy elfów. Są istotami nadnaturalnymi, zrodzonymi z magii, Światła - którym mogą leczyć, oszukiwać umysły innych, ale również pozbawiać zmysłów, walczyć z demonami, a nawet - zabijać. W ich naturze jest zmiana kształtu i postaci, manipulacja materią i iluzją.
Skrzydlaci pojawiają się i znikają, śledzą dzieje i ingerują w nie, dążą do zachowania ładu i równowagi lub wręcz przeciwnie - sieją chaos. O wszystkim tym decyduje zaledwie garstka z nich. Pozostali są ledwie pionkami - uzdrowicielami, strażnikami, wojownikami, ukryci w rolach dyplomatów, biedaków, wędrowców, błędnych rycerzy, medyków. Pojawiających się i znikających w cieniu historii i wielkich zdarzeń.
Hierarchia
Świetliści
funkcjonują w ściśle zhierarchizowanej społeczności, której podstawową
zasadą jest bezwzględne posłuszeństwo względem przełożonych. Podzieleni
są na kasty zwane chórami, z których to każda ma inne zadania. Jest ich
dziewięć. Ostatni z chórów pełni pieczę nad konkretnymi jednostkami,
każdej rasy; zwykle niejawnie. Ósmy chór tworzą pośrednicy między nim a Zwierzchnictwami – obserwatorami i opiekunami państw i narodów. Władze specjalizują się w polowaniu na demony. Moce to świetliści administratorzy, którzy pilnują przestrzegania poleceń i wyciągają wnioski z niesubordynacji. Panowania wydają rozkazy i rozporządzają. Pozostałe trzy chóry to te, które nie opuszczają sfery niematerialnej. Trony decydują o przynależności skrzydlatych do kasty, cherubini dzielą wiedzę między kastami, a serafini mają moc odbierania i oddawania innym skrzydlatym mocy – co czynią nadzwyczaj rzadko.
Obyczaje
Zawieszeni
w świecie duchów świetliści funkcjonują jak jeden organizm. Nie
posługują się żadnym konkretnym językiem. Przyjmujący materialną,
skrzydlatą postać świetliści nazywają się 'braćmi' i 'siostrami'.
Wszyscy znają się przynajmniej po imieniu. Prawdziwe imiona skrzydlatych
są niepowtarzalne*. Każde z nich zawiera końcówkę 'el (czyt.
-iel), która jest czymś między tytułem – przynależnym wyłącznie
świetlistym – a zwrotem grzecznościowym. Jest ona nieodłączną częścią
imienia.
*Istniejący: Mika'el, Rapha'el, Zama'el, Ezek'el.
*Istniejący: Mika'el, Rapha'el, Zama'el, Ezek'el.
Wygląd
W niematerialnej formie Świetliści mają formę czystego, białego światła. Może mieć ono humanoidalną formę, ale nie musi. Im wyższy chór, tym mniej podobieństw do którejkolwiek z żywych ras.
Budowa
ciała skrzydlatych odbiega znacznie od ludzkiej. Po pierwsze mają oni
zdolność przywoływania skrzydeł, które ukrywają w postaci tatuażu
dowolnej wielkości. Długość pojedynczego ujawnionego skrzydła może
osiągać długość równą lub dwa razy większą od wzrostu postaci.
Znajdujące się najbliżej tułowia lotki III rzędu sięgają wysokości co
najmniej połowy uda. Kończyny te najczęściej przypominają kształtem
skrzydła dużych ptaków drapieżnych, co umożliwia szybowanie czy nawet
zawiśnięcie na chwilę w powietrzu. Pióra występują we wszystkich
kolorach. Inną wspólną cechą ptaków i skrzydlatych jest budowa kości – są one puste w środku, wyjątkowo lekkie i elastyczne. Ich kręgi
lędźwiowe tworzą jedną, zrośniętą kość. Pod skórą na piersi zarysowuje
się delikatnie kostny grzebień na mostku. Mięśnie barków skrzydlatych są
mocno rozwinięte, podobnie jak mięśnie klatki piersiowej. Ich krew jest
koloru płynnej rtęci, ciemno srebrna, dość gęsta, mająca nieco lepszą
od ludzkiej krzepliwość. Skrzydlaci są bardzo wrażliwi na jej utratę,
mimo iż regenerują się stosunkowo szybko. Organizm tych istot
charakteryzuje się niewielką ilością wytwarzanych hormonów, zwłaszcza
tych odpowiedzialnych za emocje czy cechy przypisane płci, np. płodność
(skrzydlaci nie mogą mieć dzieci). Przedstawiciele obu płci cechują się
podobną budową ciała, twarzy, w skrajnych wypadkach są hermafrodytami.
Obowiązki
Świetliści
mogą w dowolnej chwili przyjąć postać skrzydlatych w dowolnym miejscu.
Ich ludzką postać ograniczają wyłącznie dyspozycje przełożonych i role, w
jakie akurat się wcielają. Nie mogą jednak zabijać czy ratować bez
rozkazu, także zanadto mieszać się w sprawy ludzi. Jeśli świetlisty
nadużyje swoich zdolności, ujawni swoje pochodzenie czy sprzeciwi
rozkazom, wówczas czekają go konsekwencje. Najpoważniejszą z nich jest
uwięzienie w skrzydlatym ciele i uniemożliwienie jakiegokolwiek
przemieszczenia się między wymiarami. Taka kara nie trwa wiecznie, z
reguły kończy się po wyciągnięciu wniosków z niesubordynacji i
powróceniu na 'właściwą ścieżkę'. Celem sprawdzenia, czy świetlisty
odnalazł właściwą drogę, przełożeni stawiają go wobec konkretnych
sytuacji, mających sprawdzić, czy potrafi się zachować, jak na
skrzydlatego przystało. Między takimi próbami mogą jednak mijać lata.
Upadli
Upadłymi są ci, którzy otwarcie sprzeciwiają się ideałom i hierarchii
świetlistych, odcinają się od braci i robią wszystko, by przeszkodzić im
w działaniach. Powodowani złością i nienawiścią niejednokrotnie sięgają
po moce, które są nieosiągalne dla świetlistych i wchodzą w sojusze z
demonami. To z biegiem czasu odmienia ich wygląd, powodując niepodobne
ludziom mutacje. Wielu z nich popada w szaleństwo, przez co stają się
groźni nie tylko dla swoich pobratymców, ale i dla wszystkich innych
ras. Upadli, jak wszyscy inni skrzydlaci w ludzkiej formie, są
śmiertelni. Uśmiercenie ich powoduje uwolnienie ich niematerialnej,
bezpłciowej postaci, co sprawia, że są zdani na łaskę lub niełaskę
wyższych chórów. W skrajnych wypadkach ceną bezprawia jest odebranie świetlistemu całego światła, co jest równoznaczne z jego
unicestwieniem.
Ostatnia edycja: 2.06.2017 r.
Jeśli nie wyczerpałam tematu, piszcie pytania w komentarzach lub pocztą elektroniczną – zorana@onet.eu.
Za konsultację weterynaryjną dziękuję Szept. :)
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz