.jpg) |
Quentin Massys |
Wartość
pieniędzy oparta jest na realnej zawartości kruszcu. Podstawową
jednostką płatniczą jest denar, który w różnych krajach przybiera różne
nazwy i formy. Oprócz niego do większych transakcji wykorzystywane są
bite ze złota dukaty, najczęściej o wadze nieco większej niż quingheńska
dirhema.
Awers - strona główna monety, zawierająca dane o osobie lub instytucji emitującej (jej wyobrażenie, imię).
Brakteaty - denary bite jednostronnie na cienkiej blaszce.
Hybrydy -
monety bite pomieszanymi stemplami, pierwotnie nie przeznaczonymi do
wspólnego użycia, na przykład różnych władców lub różnych typów.
Kaleta - skórzany woreczek na pieniądze.
Rewers - odwrotna strona monety.
Stemple mennicze -
stemple służące do wybijania na krążkach wyobrażeń i napisów. Z
wyjątkiem brakteatów, wszystkie monety bije się dwoma stemplami, z
których dolny jest zamocowany na stałe w kowadle, a górny - trzymany
ręką. Krążek kładzie się na stemplu dolnym i przykłada górnym, w który
uderza się młotkiem. Ponieważ połączenie to nie jest stałe, jeden
stempel górny może być używany z kilkoma dolnymi i jeden dolny z kilkoma
górnymi.
Stopa mennicza - liczba monet wyprodukowanych z
określonej jednostki wagowej kruszcu. Należy odróżnić stopę nominalną,
ustaloną przez władcę, od realnej, stosowanej w praktyce. Ta ostatnia
zwykle jest oczywiście wyższa, gdyż w rzeczywistości bije się więcej
monet niż należy.
Wymiana monet - polega na wymianie
starych monet na nowe, dokonywanej przez władców w niekorzystnym dla
ludności stosunku (na przykład za trzy stare daje się dwie nowe). Drogą
tą osiąga się zysk menniczy.
Zysk menniczy - zysk osiągany
przez władców (lub też upoważnione przez nich osoby) z bicia monet,
zazwyczaj przez zwiększenie stopy menniczej (to znaczy zmniejszenie
zawartości szlachetnego kruszcu) lub stosowanie przymusowej wymiany.
W
Królestwie Keronii płaci się kilkoma rodzajami denarów. W zależności od
władcy, z którego polecenia są bite, różnią się przedstawionym na nich
wyobrażeniem i zawartym w otoku napisem. Ich wartość, bez względu na
wygląd, pozostaje taka sama.
Dotąd posługiwano się czterema
rodzajami denarów. Pierwszy z nich przedstawiał profil ostatniego
wywodzącego się z Marvolów króla, trzymającego insygnia monarszej
władzy, drugi - popiersie królowej, trzeci - cztery księżniczki, córki
wspomnianej dwójki. Na rewersach tych trzech typów hybryd pojawiają się
podobizny rozmaitych bogów (najczęściej Ulryka, Heindricha, Karoga i
Vereny), a ich wybór zależy od fantazji pracowników mennicy. Na awersie
czwartego widnieje uproszczona miniatura zbudowanego na planie owalu
Królewca, na rewersie zaś podobizna bogini Myrmidii, w prawej ręce
dzierżącej włócznię, w lewej - tarczę.
Wirgińską walutą jest lyra, dzieląca się na sto negwów.
Quinghena
Quingheńskie dirhemy są dwa razy cięższe (a więc i dwa razy więcej warte) niż kerońskie denary.
Przeliczniki i wartości monet
Na ziemie każdego kraju przywożone są obce monety, za które kupcy nabywają towary wywożone za granicę. [...]
Wagi
Denary
niejednokrotnie okazują się zbyt małą jednostką do większych
transakcji, dlatego często bierze się je na wagę. Otrzymane wartości nie
stanowią już jednostek walutowych, ale wagę srebra znajdującego się na
szali.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz