- Skąd pochodzi to światło?
- Powiedz mi, dokąd teraz odeszło, wtedy ja
powiem ci, skąd pochodzi.
- Czym jest wiara?
- Wiara jest światłem, które zapala się od
światła.
- Gdzie jest najciemniej?
- W świetle.
Zasięg działania: Keronia, Wega.
Główna siedziba: Dom Światła Ukoronowanego w
Królewcu.
Pozostałe siedziby: Wega, miasto Otis.
Struktura:
- Lenalee Wyniesiona - westalka
światła
- Eralia - matrona
- Kapłanki
- Akolitki
- Strażnicy
Założenie: 528 rok Wieku Krwawych Słońc.
Założycielka: Matka Przełożona Albiona.
Patron: Jasność Ukoronowana.
Siedziba:
Dom Światła Ukoronowanego to świątynia
wznosząca się w północnej części Królewca. Jedyna, jaką ma ta jaśniejąca
religia w stolicy, niczym szczególnym się nie wyróżniająca. Jest zamkniętym
klasztorem, do którego wstępu nie mają mężczyźni, ale przed wszystkim osoby o
sercach i duszach splugawionych, brudnych i nieczystych. Klasztorem otwartym,
dla wiernych i szukających ukojenia, nazywane są otoczone zielenią budynki widoczne
gołym okiem; są tu kaplice, pochówki świętych matron, relikwiarze, ale także
budynki użyteczności kapłańskiej, bowiem akolitki mieszkają na
terenie sanktuarium.
Zabudowę otacza wysoki mur, ponad który
wznosi się wieża chroniąca najcenniejszej relikwii - westalki
światła, manifestacji Jasności. Mniejszy mur oddziela strefę sacrum, do której
wstęp mają jedynie kobiety będące oddane światłu, od strefy profanum, gdzie
przebywać mogą strażnicy i pozostała ludność, gdzie także znajduje się kaplica
dla wiernych.
Do głównej kaplicy prowadzi jedna
droga, via sacra - święta droga jasności, aleja procesyjna, której
koniec nie sięgał tylko stopni budowli, a biegł znacznie dalej, w głąb
przybytku, gdzie wejść mogła tylko najwyższa kapłanka i westalka światła, do
miejsca gdzie mieszkał bóg Jasność. Główna kaplica to ofiara sama w sobie; jej
zdobione kanele to kości baranków składane w ofierze, szyjki kolumn to baranie
gardła podcinane w czasie ofiary, dolne fragmenty bazy kolumny to sznury
pętające baranki, zdobiony pionowymi pasami fryz to rozcięty barani udziec, a
łezki i kropelki to krew ofiary.
Drugim ośrodkiem kultu jest miasto Otis, na
Wedze.
Kult:
W
świątynnych murach cześć oddaje się dualistycznemu charakterowi światła i
świętego drzewa. Na świątynnym dziedzińcu tysiącletnie drzewo Kirkkaus, blasku
i jasności, wznosi się dumnie w ogrodach Domu Światła Ukoronowanego. Pień,
którego nie objąłby człowiek, którego nie zdołałby przewyższyć olbrzym, a
korzeni nie zdołałby wykopać krasnolud, lśnił czystym, mlecznym blaskiem
niosącym ukojenie. Rozłożysta korona przysłania słońce, a białe liście mienią
się w jego blasku niczym klejnoty. Srebrne kwiaty, z których skapywał lepki sok
zamykają się za dnia, by nocą ukazać złote wnętrze, wypełniając powietrze słodkim
zapachem. Tysiącletnie drzewo nie owocuje, przesycone magią kwitnie cały rok,
nawet srogą zimą nie tracąc swojego piękna. Otoczone szemrzącym strumieniem,
jest dumą i chwałą westalek. Rosnąc w samym sercu ich domostwa, stało się
symbolem ukoronowanego światła.
Dom Światła Ukoronowanego, niewielka oaza
skryta za murami, w północnej dzielnicy Królewca, jest miejscem, do którego
wstęp mają wszyscy szukający ukojenia w świetle. Światło daje życie i
odkupienie. Wszystko w jego domu jest białe, czyste, jak gdyby brud doczesnego
świata nie miał tu wstępu, szerokim łukiem omijając świątynię. Głową
religii jest Najwyższa Matrona, Matka Przełożona, Westalka Światła, Lenalee
Wyniesiona.
Wśród mieszkańców stołecznego miasta mówi
się jednak, że coś kryć musi się za bielą światła, coś strasznego. Kapłanki
według plotek skrywają tajemnicę, która przyćmić może nawet blask bogów.
Podobno to tajemnica starsza niż sam świat, coś co sprawia, że westalki światła
mają nie tylko swoich wiernych, ale także wciąż pozyskują nowych, kusząc ich
czystością. Ich rytuały przejścia owiane są tajemnicą, a wersji ich przebiegu
jest tak wiele, jak gwiazd na niebie; podobno sama najwyższa westalka rozkazała
rozpowszechnić plotki o rytuałach, chcąc chronić w ten sposób to, co kryje się
w podziemiach świątyni.
Idea:
- plotka głosi, że pod czcią światła skrywa
się umiłowanie nekromancji oraz kult bliźniaczych sióstr, Nazary i Hazary. W
myśl tego założenia przypisuje się westalkom praktykowanie nekromancji, a ich
świątynię uważa się za dom mrocznych bóstw, gdzie w podziemiach odbywają się
zakazane kulty. Ponoć w plotkach zawsze jest ziarnko prawdy.
- prawdą jest, że Dom Światła Ukoronowanego
skupia wokół siebie kobiety w różnych wieku, z talentem do magii, jak mówią, po
to aby dostąpić zaszczytu zrozumienia jasności i czystej doktryny.
- kobiece zgromadzenie adoruje światło, ale
także oczyszcza to, co skażone, ciemne i brudne, oddając światłości. Egzorcyzmy
matron, litanie westalki wypędzą nawet demona, upadłego boga, jednak to, co
pozostanie po, należeć będzie do jasności i zatraci swą wolę.
- strażników oraz kapłanki przywiązuje się
do westalki poprzez współżycie, uzależniając je od Lenalee.
Westalka Światła:
Lenalee
Wyniesiona - westalka światła, dostojna matrona, matka przełożona. Drobna
kobieta o białych włosach i skórze jasnej niczym mleko, z symbolem jasności na
czole. Dumna ze swej bieli, która reprezentuje światło. Dumna ze świętej szaty
i krwistoczerwonego różańca. Wysłanniczka światła ukoronowanego, orędowniczka i
manifestacja światła niebiańskiego. Białe szaty symbolizują czystość, czerwony
różaniec krew przelaną za wiarę matki założycielki. Mleczna cera czystość.
Westalka wraz z kapłankami, ze swoją świątynią, umiłowała sobie pokój i dobro.
Miłość jest jej orężem, prawość tarczą. I tylko ona sama wie, co kryje się pod
woalką zakrywającą jej oczy. Oczy ciemne i zimne; nieprzyjazne i odpychające.
Oczy zła.
Symbole i cechy charakterystyczne:
Symbolem jasności jest płomień wpisany w
koło. Jaśniejące światło to symbol porządku, czystości, a także śmierci i
upływającego czasu. Jej kolorami, w najwyższym wtajemniczeniu, jest złoto,
a biel zarezerwowana jest dla samej westalki.
- strażnicy; bure kaftany z symbolem Jasności,
pełniący funkcję ochronną świątyni.
- akolitki; szaty koloru szarego (najciemniejszy -
pierwszy stopień jasności, najjaśniejszy - dwudziesty pierwszy), a pas zdobi
czarna szarfa. Ich włosy są szare, barwione sztucznie. Szarość symbolizuje
brud, skażenie. Dążąc do jasności, dąży się do bieli.
- kapłanki; szaty w srebrze, szarfa koloru burego;
symbol dokonującego się oczyszczenia. U pasa srebrny różaniec. Włosy farbione
na srebrno w sposób trwały, magiczny.
- matrony; złote szaty jako oznaka najwyższego
możliwego dla akolitki wtajemniczenia, jasne włosy.
- westalka światła; białe szaty symbolizujące
czystość, u pasa krwistoczerwony różaniec. Skóra i włosy mlecznobiałe. Na czole
znak Jasności.
Powiedzenia:
- Ty jesteś Mistrz mój, tyś moja Jasność.
- Zaklinam, niech żywi nie tracą jasności.
- Przez czystość ku Jasności.
- Niech stanie się Jasność!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz