Shel
Drugoosobowa narracja, nie należąca do najłatwiejszych, sprawiła, że wszystkie opisy wydały się jeszcze bardziej sugestywne. Podczas czytania zatrzymywałam się przy każdym zdaniu i – nim przeszłam do kolejnego – upewniłam się, że poczułam na własnej skórze to, co zawarłaś w poprzednim wypowiedzeniu. A zawarłaś sporo, bo najpierw zimno i paskudna pogoda, potem paskudne żarcie (powtarzam się, ale opisane nad wyraz plastycznie; to dobry zbieg okoliczności, że podczas czytania boli mnie ząb i jestem zmęczona). A potem w ten opis zaczynają się wplatać wspomnienia. Po nich – smak i zamach, które wszystko przełamują. Ale subtelnie, nie do końca. Fizyczny dyskomfort przechodzi w gorycz i nostalgię.
Czuję ten tekst także dlatego, że dobrze znane zapachy potrafią mnie na moment oderwać od rzeczywistości i przez chwilę wydaje mi się, że jestem w innym miejscu i czasie, że jestem w swoim wspomnieniu. I to zjawisko jest bardzo skrupulatnie przestudiowane i rozpisane w tym tekście.
"Usztywnia kości" – raczej stawy. :D
Świetny tekst, naprawdę.

Zorana
Lubię zaczęcie tekstu od wypowiedzi bohaterki. Lubię lakoniczność opisów i wypowiedzi; jest ich dokładnie tyle, ile trzeba, ani za dużo, ani za mało. Są precyzyjne, a resztę (otoczenie, porę dnia i roku itd.) głowa sobie dowolnie dopowiada, chwilowo nie jest to przecież ważne dla treści tekstu.
“Szary od pieprzu groch z kapustą” jadłabym mimo świątecznego przejedzenia. Potrawy niby znane każdemu przeciętnemu śmiertelnikowi, ale razem robią klimat. Może dlatego, że niemal każdy jest w stanie wyobrazić sobie ich smak, każdy na swój własny sposób, który koreluje z jego doświadczeniami? Tak, to chyba to.
Ten tekst zasługuje na przypis albo umiejscowienie go w Niedopowiedzianych historiach (obstawiam wklejenie go do opowiadania w którymś momencie), bo to dobra historia jest! Drabble niestety swoimi prawami się rządzi i nie zmieszczą się w nim wszystkie szczegóły. Wręcz taka oszczędna jak w biblijnej przypowieści forma jest fajniejsza, nie wygląda jak urywek opowiadania, ale jak kompletna historia, mikrokosmos, który sam sobie wystarcza.

Aed
Moje droubble to raczej wiedzówka, wyciągnięta od lubego-historyka. Wciąż próbuję jak najlepiej uchwycić klimat morskiej żeglugi. Bo prawda jest taka, mili państwo, że to bycie marynarzem to był wymysł mojej gimnazjalnej wyobraźni, która maltretowała Aeda takimi niespójnościami i nie kryła się za tym żadna idea ani tym bardziej wiedza. Ale że jestem uparta jak osioł, to tak łatwo nie odpuszczę.

Nefryt, dzięki za zaangażowanie w akcję. ♥ Zorana, dziękuję za składanie i poganiane nas. ♥ To jest dobra inicjatywa, która pozwala doprecyzować z pozoru nic nieznaczące, a tak naprawdę interesujące aspekty życia postaci. No i wyrywa z pisarskiego marazmu. :P Więc warto brać udział, nawet jak się ma poczucie, że nic się na ten temat nie naskrobie. Moim zdaniem powinna to być motywacja, żeby jeszcze bardziej się zmobilizować, bo w temacie, w którym czujemy się niekomfortowo, może powstać coś naprawdę ciekawego. A przede wszystkim będzie to dla nas rozwijające.

Rozdaję serducha:

Shel

♥ Wiesz, że za chwilę ta masa rozleje ci się w ustach, oparzy język i zmusi do żmudnego przeżuwania wszystkiego, co się nie rozgotowało.

♥ Ignorujesz nieufne spojrzenie siedzącego obok Kerończyka, który boi się spróbować.

♥ Kubek jest gorący, jak powietrze w twoich rodzinnych stronach.

To co podoba mi się w tym stusłowie najbardziej, to plastyczny opis konsystencji (serio, to niesamowite, ja tak nie umiem) oraz płynne przejście od rzeczywistości do wspomnień. Niesamowicie ujęty sentyment do rodzinnych stron, który chwyta.

Aed

♥ Ale smak gruszek w ustach i zapach soli w nozdrzach zwyczajnie do siebie nie pasują. A morzu należy okazać pokorę oraz gotowość na najgorsze.

Ty wiesz, że niewiele z Ciebie zostało w tym tekście. Poza kotami :D

Zorana

Po niemal roku nie pamiętam zbyt dobrze procesu powstawania, ale przypuszczam, że to musi mieć jakiś związek z zainteresowaniem kuchnią średniowieczną oraz jakimś nieszczególnie rozbudowanym kawałkiem sceny, która siedziała mi w głowie jakiś czas. Jest ona bliska mojemu sercu, bo dotyczy starych dziejów skrzydlatej, a także postaci, która być może wreszcie trafi na Główną.

Dobra robota, musimy znów napisać coś razem :)