Niegościnne, położone na dalekiej północy państwo, surowe i mroźne jak tamtejszy klimat. Miejsce, z którego wyruszają wyprawy łupieżcze Nordów. Miejsce, gdzie konie zastępują psie zaprzęgi, a rzeki - wedle obietnic - płyną złotem. Kraj dziki, gdzie przeżywają tylko najbardziej uparci i silni.

Właściwie: Państwo Nordów

Potocznie: Kresy Północne

Odmiana: r. męski: kresowy/nordzki, r. żeński: kresowa/nordzka, r. nijaki: kresowe/nordzkie. Mieszkaniec to Kresowczyk/Nord, mieszkanka Kresowczanka/Nordka, mieszkańcy Kresowczycy/Nordowie.
Władza: dwunastu jarlów, rządzących dwunastoma klanami

• Hrist Jednooki z klanu Wilka
• Gudr Dalekosiężny z klanu Niedźwiedzia
• Sigrun Kaleka z klanu Ryby
• Hlokk Potężny z klanu Kruka
• Skag Tchórzliwy z klanu Sowy
• Kvaser Silnoręki z klanu Sokoła
• Widar Burzliwy z klanu Węża
• Var Grom z klanu Jaszczurki
• Giunnr Cuchnący z klanu Pająka
• Sigr Włócznik z klanu Orła
• Gjald Jesion z klanu Lisa
• Thrud Łowca z klanu Foki

Ważne jednostki:

• jarlowie (wodzowie),
• wikingowie (wojownicy, łupieżcy, zdobywcy),
• wróżbici (jasnowidze),
• szamani (głównie uzdrowiciele),
• szkutnicy (budowniczy łodzi).

Ustrój polityczny: decyzje podejmowane przez radę dwunastu jarlów większością głosów, krasnoludy mają swoją własną, odrębną Radę
Miejsce zgromadzeń: neutralna osada Ting Torph
Osady jarlów: Wilcza Nora, Niedźwiedzi Barłóg, Rybie Oko, Krucza Żerdź, Sowia Dziupla, Sokole Gniazdo, Wężowe Gardło, Jaszczurzy Ogon, Sieć Pająka, Orla Skała, Lisi Pazur, Focza Wija.
Miasta: port i forteca Farsundhoff, krasnoludzkie porty Stavanger i Flen
Inne osady: wioski plemion, faktorie handlowo-portowe, zagrody hodowców
Ustrój społeczny: plemienny
Klimat: subpolarny i polarny, zimny i mroźny, jeden z najsurowszych, im dalej na północ, tym chłodniej
Flora: Wybrzeże i środkową część kraju porastają lasy iglaste, stopniowo przechodzące w obszary barren i tundry. Im dalej na północ, tym dominującą formą stają się lodowce, lądolody, wieczna zmarźlina.
Fauna: Wody obmywające Kresy zamieszkują morsy, foki, wieloryby, kryl, ryby łososiowate. W lasach iglastych występują lisy, niedźwiedzie, łosie, a na obszarach barren i tajgi także włochacze, karibu, sowy śnieżne, śnieżniaki, rosomaki, sobole, woły piżmowe.
Religia: politeizm, wśród rdzennych mieszkańców dominuje wiara w Tordöna. Obcy, przybysze z innych krajów, przynoszą swoją wiarę na Kresy.
Główne Bóstwa:

• Bóg Gromu – Tordön („jarl” pośród bogów, ich przywódca.
• Bóg Mrozu, Wojny i Bitewnego Szału – Ulryk
• Bóg Morza, Żeglugi, Zaklinacz Sztormów – Sjöman
• Bogini Matka, Miłosierna Pani, patronka matek i dzieci – Eir
• Bogini Łowów – Erna
• Bóg Lasów, Uzdrowiciel, Mówca Bestii – Skogrinn
• Bogini Słońca, Światło Dnia – Sowelu
• Bóg Księżyca, Światło Nocy – Mani
• Bóg Śmierci, Chorób, Ran – Dödsfall
• Tkaczka Przeznaczenia - Verdandi
• Mróz - bóstwo mrozu, kwintesencja chłodu i lodu.

Język: wspólny, nordyjski
Waluta: handel wymienny
Handel:

Gospodarka: Wydobycie i rolnictwo ze względu na surowy klimat prawie nie istnieje. Skąpe uprawy rozwinęły się tylko na wybrzeżu kraju (rośliny szybko dojrzewające). Podstawą utrzymania są polowania i połowy, pozyskiwane jest futro, tłuszcz, mięso, z wielorybów ambra, tran i oleje, drewno z lasów iglastych porastających wybrzeże i środkową część kraju. Hoduje się woły piżmowe i podobne do wapi kozy. Wśród Nordów duże znaczenie mają wyprawy łupieżcze - znacznie większe niż handel.
Organizacje: Zakon Białego Wilka
Ludność: ludzie, krasnoludy, skrzydlaci, hellierit, półelfy, elfy
Plemiona: innuici, tari, łowcy skór, mroźni, sugil
Kultura: Ze względu na trudnodopstępność terenu, konie zastępują psie zaprzęgi (z saniami typu tobogan) bądź piesze marsze, z rakietami śnieżnymi przyczepionymi do butów. W niektórych okresach roku podróż jest zupełnie niemożliwa.
To kraj wielokulturowy, pełen poszukiwaczy przygód, szczęścia i majątku - głównie w postaci samorodków złota. Pierwotny, okrutny i brutalny - w takich warunkach przeżywają tylko najsilniejsi i najbardziej uparci.
Architektura Kresów Północnych to domy wzniesione z sosnowych lub świerkowych bali, z dwuspadowymi dachami pokrytymi gontem. Charakterystyczne są rzeźbione krokwie i belki dachowe; motywy to otaczająca wioski natura, głównie dzikie zwierzęta, a w miejscach szczególnych gdzie odprawiano rytuały: bogowie. Plemiona pierwotne często zamieszkują jaskinie (hellierit) i budowane ze śniegowych bloków igloo. Na szlaku nocuje się w namiotach wyścielanych igliwiem, przy ognisku, osłaniając je prowizoryczną płachtą od wiatru i śniegu, zatrzymując ciepło. 
Jedzenie jest ubogie i mało urozmaicone, nastawione głównie na długi okres przydatności do spożycia. Dominują mięsa (dziczyzna), ryby (łosoś), przechowywane w postaci wędzonej albo mrożonej. Rozgrzewająco spożywa się mocne trunki, popularna jest mocna kawa. Zwykle stosuje się mało przypraw. Podróżując, jedzenie ukrywa się w śniegu, zabezpieczając kamieniami przed dzikimi zwierzętami lub we wierzchołkach drzew.